“Ik heb geleerd wat echt belangrijk is”; Martijn over 12,5 jaar bij YaWorks

Martijn Hartering herinnert zich nog goed hoe zijn avontuur bij YaWorks begon. Zijn oud DPA-collega Rob Wennekes, oprichter van YaWorks, vroeg hem om een paar weken te helpen de backoffice op orde te krijgen. Die paar weken werden uiteindelijk 12,5 jaar. "Ongelooflijk hoe snel de tijd is gegaan”.

Als we Martijn naar zijn start bij YaWorks vragen, herinnert hij zich hoe klein en chaotisch het was. “Het was één grote speeltuin,” blikt hij terug. “Een tijd van experimenteren en ontdekken, waarin iedereen zich vol enthousiasme op het werk stortte, maar ook veel plezier maakte. In de jaren erna is YaWorks uitgegroeid tot een professioneel en volwassen bedrijf.”

Trotse familie
Martijns toewijding is er door de jaren heen niet minder op geworden. “Ik voel me verantwoordelijk en zet me altijd in alsof het mijn eigen bedrijf is. YaWorks is voor mij ook echt een trots, we zijn als een grote familie waar het echt om de mensen draait. Dat maakt het een heel leuk bedrijf om voor te werken. En met mij vinden vele anderen dat ook. Je belandt niet voor niets voor het tweede jaar op rij in de top 10 van Great Place To Work.”

Naast zijn dagelijkse verantwoordelijkheden is Martijn lang de drijvende kracht geweest achter talloze events. Van teamuitjes en het Sinterklaasfeest tot aan de jubileumreizen. “Het organiseren van evenementen is altijd een manier geweest om mensen samen te brengen.”                                                                                                                                                               

YaWorks is mijn trots, we zijn als een grote familie waar het écht om de mensen gaat

Op volle toeren
Hoewel Martijn oorspronkelijk als HR-manager begon, nam hij al snel steeds meer backoffice verantwoordelijkheden op zich. Dat het ongemerkt wel wat veel werd had hij helemaal niet door. “Op een gegeven moment deed ik werk dat goed was voor drie fulltimers. Achteraf gezien had ik veel eerder aan de bel moeten trekken dat het te veel werd.”

Na jaren zich vol overgave te hebben ingezet en op volle toeren te hebben gedraaid, kwam in 2023 plotseling het moment waarop Martijn gedwongen een stap terug moest doen. “Het lampje ging ineens uit. Ik had nooit verwacht dat zoiets mij zou overkomen,” deelt hij openhartig. “John en Bart stuurden me naar huis, achteraf is dit mijn redding geweest. Ik heb bijna acht jaar op volume 110 gestaan, nu kan ik inzien dat dit niet gezond was.”

Juist als het even wat minder gaat, leer je wat je aan elkaar hebt. “Bart en John hebben me oprecht laten ervaren dat het hun meer om de mens Martijn ging dan om de werknemer. Daar ben ik ontzettend dankbaar voor.”                                                                                                                            

Het ging meer om de mens Martijn, dan om de werknemer. Daar ben ik ontzettend dankbaar voor

Eén front
Ondanks de groei die YaWorks de afgelopen jaren heeft doorgemaakt, is er volgens Martijn in de basis niets veranderd. “In essentie zijn we nog steeds dat bedrijf van toen, die familiecultuur is altijd behouden gebleven.

De gedeelde pijn na het verlies van Rob heeft dit gevoel versterkt. “Na het overlijden van Rob zijn we zijn als team echt één front geworden, het is heel bijzonder om zo’n hechte band met je collega’s te hebben. Rob’s energieke geest zit volledig in de kern van YaWorks. We zorgen ervoor dat ook nieuwe collega’s weten wie hij is. Dat heeft hij ook verdiend.”

Kleine gebaren, grote impact
Niet alleen als het gaat om YaWorks, ook op maatschappelijk gebied is Martijn erg betrokken. Hij vertelt enthousiast over zijn vrijwilligerswerk. “Ik voel me bevoorrecht en vind het belangrijk om iets terug te doen voor degenen die het minder goed hebben. Het zijn de kleine dingen die een grote impact kunnen hebben. Ik zou het mooi vinden om dit binnen YaWorks verder te stimuleren, zodat we samen nóg meer positieve impact kunnen maken.”

De toekomst ziet hij dan ook positief. “Binnen YaWorks zit ik helemaal op mijn plek en heb ik na al die jaren nog steeds veel plezier in mijn werk. De werk-privé balans en de vrijheid die ik krijg om die in stand te houden, maken dat het nooit als echt werken voelt. Het heeft even geduurd, maar ik kan eindelijk ook oprecht van die balans genieten.”